|
.jpg)
Directeur René St. Nicolaas van Gebr. St. Nicolaas Sloopwerken. Foto Cathy Groen
We staan bovenop de brokstukken van wat eens scholengemeenschap Noordendijk was. Links, aan de kant van de Baden Powellaan, staat het geraamte van de Buitenschool. De klaslokalen vormen nu een open blokkendoos. Rechts op het terrein staat een schaftkeet. Die dient vandaag voor een poosje ook als plaats voor dit interview. René St. Nicolaas opent de deur en als we ieder aan een kant van de tafel wachten tot het water in de fluitketel kookt voor de koffie, moeten we lachen. Door in die keet te zitten hebben we plotseling iets weg van Pipo de Clown en Mamaloe 2.0.
De Gebr. St. Nicolaas Sloopwerken worden gevormd door René St. Nicolaas (53) samen met zijn broer Marcel, de andere helft van de Gebr. Hun vader begon het bedrijf in 1965. Ze zijn bekend in Dordrecht, al was al alleen maar van naam, want het is het enige grote sloopbedrijf dat onze stad rijk is.
Met de gymzaal
“We hebben eigenlijk vreemd werk dat moeilijk te vergelijken is”, vindt René. “Je zegt niet snel: dit is een leukere klus dan de vorige. Dat komt omdat je niets opbouwt. Alles staat in het teken van slopen of van renovatie. Slopen is geen kwestie van alles tegen de vlakte knallen, puin ruimen en klaar. Het is echt een vak. Bij deze school zijn we met de gymzaal begonnen. Het is belangrijk eerst te kijken of er asbest is. Hier bleek er zelfs meer van te zijn dan we verwachtten. Het zat bijvoorbeeld ook in de raamstijlen. Die worden dan voorzichtig deel voor deel verwijderd en gesaneerd.
”Door de vorst lag de asbestsanering stil om een reden waar je misschien niet zo snel aan denkt. Asbestsaneerders dragen dus van die ‘maanpakken’ en hebben speciale mondkappen op. In die mondkappen zitten filters die bij vorst bevriezen.
De beul
Buiten demonstreert kraanmachinist Jeroen een gloednieuwe betonschaar. De schaar knabbelt brokjes beton van de vloer van de Buitenschool. René zegt: “Dit is een andere manier van werken dan uit de tijd van onze vader. Vroeger werkten ze veel met zo’n grote ijzeren bal aan een kraanmachine. Die bal heette een beul. De beul wordt niet meer gebruikt, want die veroorzaakt teveel trilling voor de omgeving.”
Koper jatten
Ook puin sorteren gaat tegenwoordig anders. Werkelijk alle materialen worden gescheiden; hout, ijzer en gips wordt met de hand netjes bij elkaar gelegd. Het verkruimelde beton wordt opgehaald en vaak direct naar een locatie gebracht waar ze met wegwerkzaamheden bezig zijn. De betonkruimels van de school op de Noordendijk dient als wegenverharding onder het asfalt. Vrijwel alle materialen krijgen een herbestemming. Als het tenminste niet gejat wordt, want koper is populair bij dieven.
“Ik vind dat stelen wel zorgelijk. Niet alleen de diefstal op zich, maar ook de veiligheid. Het is gevaarlijk om als leek midden in de nacht over het hek te klimmen en op een sloopplaats rond te scharrelen.”
ANGST OVER ONBEVOEGDEN
OP EEN SLOOPTERREIN
In de koffiepauze beamen de collega’s hun angst over onbevoegden op een sloopterrein. De school heeft een grote fietsenkelder waar vaak daklozen slapen. “Het eerste wat we ’s morgens doen, is ons verspreiden over het terrein om te zoeken naar onbevoegden”, legt René uit. “Als er ook maar iets kan dienen als dak boven iemands hoofd, dan ligt daar ook bijna altijd iemand te slapen. Je moet er niet aan denken dat je gaat slopen en iemand over het hoofd ziet.”
Niet zomaar hupsakee
De scholengemeenschap aan de Noordendijk wordt dus niet zomaar hupsakee met de grond gelijk gemaakt. Ze gaan zorgvuldig om met slopen, de materialen en ongenode gasten. En ook met wat je al slopend tegenkomt, weet René. “In de muur van de school zat een kunstwerk van tegels. Dat hebben we natuurlijk ook voorzichtig weggehaald en bewaard.”
Bron: De Stem van Dordt
Gebr. St. Nicolaas Sloopwerken.png)
Pascalstraat 24
3316 GR Dordrecht
T: 078-6178469
I: www.gebr-st-nicolaas.nl
E: info@gebr-st-nicolaas.nl
|